Rozdział 23

Wstałam dość wcześnie bo chciałam pobiegać. Poszłam do łazienki i ubrałam się. Wzięłam telefon,słuchawki i jakieś drobne na butelkę wody. Wyszłam z pokoju zamykając go. Szłam już do schodów kiedy usłyszałam krzyk.

-Nathalie poczekaj! - odwróciłam się i zobaczyłam Liama

-Hej – powiedziałam -Co jest?

-Idziesz biegać? - zapytał

-Właśnie miałam taki zamiar

-Tak się okazuje że ja też miałem trochę pobiegać. Mogę do ciebie dołączyć? -zapytał, nie powiem trochę się zdziwiłam.

-Jasne – powiedziałam uśmiechając się

-No to chodźmy – zeszliśmy po schodach na dół i wyszyliśmy z hotelu. Od razu kiedy wyszliśmy słońce dało we znaki. Biegliśmy rozmawiając na temat koncertu. Opowiadałam mu co wczoraj robiłyśmy z Lucy. Po 30 minutach stanęliśmy by trochę odpocząć.

-Pięknie tu jest – powiedziałam podziwiając wszystko co mnie otaczało

-Masz rację – usiedliśmy na murze. Trwaliśmy w ciszy. Wkurzało mnie to.

-Może już wracajmy? - zapytałam

-Okej – całą drogę powrotną biegliśmy w ciszy. Po 30 minutach dobiegliśmy do hotelu. Poszliśmy do swoich pokoi. Pożegnaliśmy się. Smutna weszłam do pokoju. Lucy leżała na leżaku ubrana w świeże ubrania. Zdziwiłam się bo było po 08:00 a ona była już na nogach.

-Hej – powiedziałam biorąc ubrania.

-Hej gdzie byłaś? - zapytała wchodząc

-Pobiegać

-Ey czemu jesteś smutna? - zapytała łapiąc mnie za ramiona

-Nie jestem wydaje ci się – uśmiechnęłam się sztucznie

-Nathalie...

-Lucy nie chcę o tym gadać – powiedziałam i poszłam do łazienki. Wzięłam szybki prysznic i ubrałam się. O 15:00 chłopaki mają próbę dźwiękową a o 16:00 jest koncert. Miałam jeszcze sporo czasu bo była 09:00. Postanowiłam pójść się przejść.

-Gdzie idziesz? - zapytała Lucy

-Przejść się

-Może pójdę z tobą?

-Nie, chcę być trochę sama

-Na pewno?

-Tak – powiedziałam zakładając okulary przeciwsłoneczne

-Niech ci będzie – westchnęła. Wyszłam i zeszłam na dół kierując się do wyjścia. Chodziłam sobie wszędzie gdzie się dało. Byłam przybita faktem,że chłopak w którym jestem zakochana nic do mnie nie czuje. Usiadłam Na ławce i schowałam twarz w dłonie. Poczułam jak łza spływa mi po poliku. Pozwoliłam jej spłynąć. Nie chciałam płakać. Nie mogłam okazać się taką słabą smarkulą. Musiałam się wziąć w garść. Napięcie wstałam i poszłam dalej. Chodziłam tak i chodziłam ponad 3 godziny. Przez ten czas dzwonili chłopaki i Lucy,ale niestety nie Liam. Szłam i szłam i szłam. Tak bez końca. Spojrzałam na zegarek. 14:45. Byłam w szoku. Szłam szybkim do hotelu. Nawet biegłam. Mało się nie wywaliłam. Dobiegłam 14:55. Wszyscy już na mnie czekali.

-Nathalie gdzie ty byłaś?! Dzwoniliśmy do ciebie! - podszedł do mnie Harry i złapał za ramiona

-Przejść się – powiedziałam obojętnym głosem

-Nie mogłaś mi powiedzieć?!

-Przepraszam – powiedziałam i spuściłam głowę w dół

-Nathalie przepraszam nie chciałem na ciebie nakrzyczeć,ale martwiłem się – przytulił mnie, wtuliłam się w jego ciało

-Nie przepraszaj należało mi się,a teraz jedźmy

-Okej – wszyscy poszliśmy do busa i zajęliśmy miejsca. Obok mnie usiadł Niall. W połowie drogi poczułam łaskotanie. Zaczęłam się śmiać. Miałam łaskotki. Spojrzałam na bok.

-Niall- powiedziałam śmiejąc się – przestań! - krzyknęłam

-Nie sądziłem,że masz łaskotki – powiedział śmiejąc się

-Przestań – prosiłam śmiejąc się. Po 20 minutach dojechaliśmy na stadion. Kiedy wysiedliśmy wytarłam łzy ze śmiechu. Gdy szłam poczułam jak ktoś znów mnie łaskocze. Odwróciłam się i zobaczyłam Nialla.

-Ty głupku – powiedziałam i kopnęłam go w tyłek

-No wiesz ty co? - po chwili mi oddał

-Wojna? - zapytałam reszta patrzyła się na nas jak na idiotów. Nie zważając na nas poszli dalej

-Wojna – biliśmy się po tyłku. Niall umiał poprawić mi humor.

-Ey gdzie oni są? - zapytałam śmiejąc się i rozglądając

-Wskakuj poszukamy ich – powiedział robiąc pozycję żebym wskoczyła mu na barana

-Połamię cie

-Nie przesadzaj wskakuj

-Okej ale jak połamię ci kręgosłup to nie do mnie pretensje

-Okej – wskoczyłam i Niall jak szalony biegł ze mną na barana. Zamknęłam oczy i piszczałam. Po 5 minutach Niall wysadził mnie przy garderobie. Pożegnałam się z nim i weszłam do środka. W środku była Mary.

-Mary witaj – powiedziałam uśmiechając się

-O Nathalie cześć - uśmiechnęła się szeroko i przytuliłyśmy się. Mimo,że miała 38 lat bardzo ją lubiłam.

-Co tam u ciebie słychać? - zapytała kiedy razem zaczęłyśmy wybierać ubrania na koncert.

-Po staremu a u ciebie?

-Tak samo – zaśmiałyśmy się -Słyszałam,że przyjechała z tobą przyjaciółka

-Tak – odpowiedziałam

-To gdzie ona jest?

-Zapewne z chłopakami

-Wybrałaś już coś? - zapytała podchodząc do mnie

-Myślę,że tak będzie dobrze – powiedziałam pokazując na ubrania

-Jest świetnie – powiedziała uśmiechając się

-No to dobrze – jeszcze raz obejrzałam ubrania i postanowiłam pójść do Lucy. Po 5 minutach doszłam na scenę. Chłopaki biegali po niej i wygłupiali się w najlepsze. Lucy zwijała się ze śmiechu.

-Co tu się dzieje? - zapytałam siadając obok Lucy

-Nie chcesz wiedzieć – zapytała wycierając łzy

-Nie wnikam – powiedziałam uśmiechając się. Zapomniałam wam wspomnieć,że trzy dni temu wyszedł nowy album chłopaków ''Four'' Na prawdę jestem jego wielką fanką. Uwielbiam go. Moje dwie ulubione piosenki to 18 i Ready to Run.

-Zaśpiewajmy piosenkę 18 – powiedział Harry przez mikrofon

-Okej – odpowiedział Liam

-Nathalie zagrasz ze mną na gitarze? - zapytał Niall

-Tak – wstałam i poszłam na scenę kiedy doszłam Niall podał mi gitarę

-Potrzebujesz nut? - zapytał

-Nie,znam tą piosenkę na pamięć - powiedziałam

-To zaśpiewaj z nami – powiedział Zayn

-Nie – odpowiedziałam siadając na schodach jakie tam były.

-Dawaj Nati – krzyknęła Lucy

-Dobra niech wam będzie – powiedziałam wstając

-No to super przygotowaliśmy dla ciebie mikrofon – powiedział Harry i na chwile wyszedł a po chwili wrócił.

-Co zrobiliście? - zapytałam w szoku i zarazem zła

-To dla ciebie proszę – powiedział podający mi złoty mikrofon

-Boże – powiedziałam jak zaczarowana

-Mamy nadzieję że kiedyś ci się przyda – powiedział Louis

-Jest piękny dziękuję – przytuliłam każdego po kolei

-Nie ma za co

-To co zaczynamy? - zapytałam wstawiając mikrofon na stojaku.

-Tak - gitarę założyłam na ramię i mogliśmy zacząć. Zaczęłam grać a po chwili Harry zaczął śpiewać a ja z nim. Kiedy śpiewał Liam patrzyliśmy sobie w oczy. Tak samo było przy drugiej mojej ulubionej piosence. Potem zaśpiewaliśmy Better Than Words a na koniec Stockholm Syndrome. Widziałam jak Lucy robi zdjęcia. Potem poszliśmy do garderoby przygotować chłopaków do koncertu. Kiedy chłopaki mieli wychodzić razem z Mary i Lou daliśmy im kopniaki w tyłek na szczęście. Razem z Mary posprzątałyśmy Lucy też nam pomogła. Później poszłyśmy pod scenę obejrzeć koncert. Świetnie się razem bawiłyśmy. Śpiewałyśmy,tańczyłyśmy. Nagrywałyśmy to wszystko na Instagrama. Po 5 godzinach koncert się skończył. Chłopaki zeszli ze sceny i od razu poszli się przebrać. Było po 22. Kiedy chłopaki poszli się przebrać poszliśmy do busa. Całą drogę rozmawialiśmy o koncercie. Kiedy wysiedliśmy mieliśmy już iść do pokoi,ale ktoś mnie zatrzymał.

-Możemy pogadać? - zapytał Liam łapiąc mnie za rękę

-Okej – szliśmy przed siebie taką samą trasą jaką biegliśmy dziś rano. Kiedy doszliśmy do muru usiadłam na nim.

-To o czym chciałeś porozmawiać? - zapytałam Liam usiadł obok mnie

-To przeze mnie byłaś smutna? - zapytał

-Nie – skłamałam

-Na pewno? - zapytał

-Yhy

-Jaka byłaby dla ciebie wymarzona randka? - zapytał nagle

-A dlaczego pytasz? - nie powiem zdziwiło mnie to pytanie

-Bo zastanawiam się nad tym

-Wymarzona randka?

-Tak

-Ja chciałabym żeby chłopak zabrał mnie do wesołego miasteczka

-Dlaczego?

-Bo jest fantastycznie taki fajny klimat akurat dla zakochanych

-Może coś w tym jest

-Wiesz jestem zmęczona może wracajmy? - zapytałam patrząc na niego

-Okej – noc robiła się chłodna a ja miałam sukienkę na ramiączka i było mi zimno. - Zimno ci? - widocznie Liam  musiał to zauważyć

-Trochę – odpowiedziałam

-Chodź – przytulił mnie przez co było mi trochę cieplej. Całą drogę powrotną tak szliśmy. Gdy doszliśmy do mojego pokoju pożegnałam się z Liamem i weszłam do środka. Lucy siedziała i przeglądała coś w laptopie.

-I jak tam? -zapytała patrząc na mnie

-Ale co?

-O czym gadaliście z Liamem ? - zapytała

-Pytał czy to przez niego byłam taka smutna – powiedziałam siadając obok niej

-A ty co powiedziałaś?

-Że nie

-A tak naprawdę?

-Byłam przez niego smutna

-Nathalie nie smuć się w końcu na pewno będziecie razem tylko daj mu trochę czasu – powiedziała przytulając mnie

-Nie chcę żeby był ze mną z łaski

-Wiem

-Ale nie potrzebnie sobie robię nadzieję. Dobra to nie ma sensu idę się umyć – nie czekając na jej odpowiedź wzięłam piżamę i poszłam do łazienki. Ciepły prysznic dobrze mi zrobił. Przebrałam się i od razu położyłam się do łóżka. Szybko zasnęłam.

----------------------------------------------------

Rozdział 23